Jan MICUTA był synem Bohusza (chorążego grodzieńskiego
i litewskiego), wnukiem Piotra (leśniczego, chorążego, sędziego grodzieńskiego). Jego braćmi byli Jakub i Heronim. W herbarzach odnajdujemy następujące informacje: „[…] Jan, sędzia ziemski grodzieński 1628 r., po którym czterech synów: Jakób, Olbrycht, Stefan-Piotr, łowczy kaniowski i Michał.” (SU) W innych źródłach czytamy, że Jan był drugim synem Jakuba (Jakóba) – chorążego litewskiego (KN), co jest raczej mało prawdopodobne. Z tego samego źródła wynika, że oprócz czterech synów Jan miał jeszcze dwie córki: Annę i Katarzynę. Pierwszy z synów Jana – Jakub (Jakób) przez Uruskiego wymieniany jest jako „stolnik grodzieński 1650 roku”, co z kolei A. Rachuba uważa za mało prawdopodobne. Drugi syn Olbrycht (Olbrycht Jerzy) był pisarzem, a następnie postarostą grodzieńskim (później pisarzem ziemskim żmudzkim). czwarty syn – Michał (Michał Kazimierz) był miecznikiem witebskim, elektorem w 1674 roku z powiatu grodzieńskiego. Niesiecki, trzeciego z synów Jana – Stefana Piotra, opisuje jako „leśniczego koniawskiego”. (KN) W herbarzach wymieniani są także kolejni potomkowie synów Jana.
W źródłach wymieniany jako podstoli grodzieński nominowany 3 III 1627 roku po Eustachym Kierdeju. Brał udział w elekcji króla Władysława IV Wazy w 1632 roku. (AR) W dniu 9 III 1632 roku awansowany na sędziego ziemskiego grodzieńskiego zastępując zmarłego Jerzego Sopoćko. Wymieniany jako sędzia ziemski jeszcze przy dacie 16 X 1646 rok. Zmarł przed II 1648 roku – wtedy urząd sędziego objął Jan Sopoćko (AR). W latach 1614-1643 był co najmniej czterokrotnie Deputatem Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego występującym z powiatu grodzieńskiego – w latach 1614, 1620, 1631 i 1643 (AR/HL).
Źródła:
