Olbrycht (Albrycht) Jerzy Micuta był synem Jana (sędziego ziemskiego grodzieńskiego), wnukiem Bohusza (chorążego grodzieńskiego) i prawnukiem Piotra (leśniczego, chorążego, sędziego). W źródłach wymieniany jako pisarz grodzki grodzieński (diak starosty) przy datach 30 X 1658 i 16 XI 1663. Przy dacie 28 III 1664 roku jest już wymieniany jako podstarości grodzieński i zapisany jako ekspisarz grodzieński, sędzic (syn sędziego). Urząd objął po Piotrze Chreptowiczu (Chrebtowiczu). W źródłach wspomina się o jego testamencie datowanym na 30 XII 1670 roku (AR, SA).
Zmarł prawdopodobnie w tym okresie – w dniu 9 II 1671 roku na urząd podstarościego grodzieńskiego został wyznaczony Jan Kazimierz Kotowicz – stolnik orszański. (AR)
W herbarzach odnajdujemy następujące informacje: „[…] pisarz grodzki 1662 r., podstarosta grodzieński, elektor 1669 roku z woj. trockiego, pisarz ziemski żmudzki, poseł 1688 r. z żony N. (nieznane imię) Wejsznarówny miał synów: Adama i Karola, z nich Adam, mieczkik wołkowyski 1700 r.” Jego braćmi byli Jakub (stolnik grodzieński), Stefan Piotr (łowczy kaniowski) i Michał Kazimierz. (SU) Faktycznie Olbrycht Micuta był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Anna Borowska, córka Adama (zmarła w 1652 roku), drugą żoną już w 1657 Łucja Woysznarowiczówna, córka Jana, zmarła w 1669 roku – to o niej wspominał Uruski. (AR) Z drugiej żony miał córkę Joannę, która wyszła za Jana Dubinę Kniażyckiego i synów: Adama i Karola. (KN)
